Jak listek na wietrze
Frunie wytrwale
Gdzie go rzuci wiatr
Powoli usycha.
Tak życie ludzkie
To przemijanie
Powolne obumieranie.
Czy coś zostanie po mnie?
Czy coś cennego we mnie było?
Przeminę ja jak marny liść
Jak to co się wydarzyło.
Tych kilka gestów
I dobrych słów
W pamięci ludzkiej
Z czasem przykryje kurz.
Ja jak pył, jak proch tej ziemi
Wrócę tam skąd mnie wzięli.
Poszarzałe kartki zostaną
Z cząstką duszy mojej.
Jak żyłam?
Jak...
©Ewelina Maleta
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz