Złe decyzje
Niesprawiedliwość świata
często nim rządzi.
Wykorzystają człowieka
jego oddanie, pracę i serce.
Jedną głupią decyzją
zepchną jego jak śmiecia.
Powiedzą:
załatałeś stare dziury.
Bilans wyszedł za dobry,
więc idź sobie
nic tu już po tobie.
Nikt nie doceni twojej uczciwości
twojego serca dla świata
twojej życzliwości.
Nie przejmuj się
wszystko do ludzi wraca.
Jeszcze zatęsknią za tobą.
Nie daj się.
Bądź sobą.
©Ewelina Maleta
Eksplozja...
Lawa gorąca unosiła się
w tobie ziemio.
Opadała, unosiła,
stawała się bardziej gorąca.
Duszna,
ze wzrastającym ciśnieniem,
parująca.
W twoich strukturach gorąco pulsowało.
Ciśnienie rozsadzało twoje warstwy ziemi.
Z siłą,
impetem,
mocą,
namiętnym pragnieniem.
By wydostać się na zewnątrz
z wrzącej przestrzeni.
Po wszystkim opadły popioły
jako
tryumf,
wolność
i zwycięstwo.
By mogło się coś nowego narodzić
.
.
.
Czasem
musi
coś
pęknąć.
©Ewelina Maleta
Miało być miało
I się zesrało.
Jak zawsze gówno
się rozgrzebało.
Śmierdzi i śmierdzi
Całe zasrane
A ten co nasrał
Tron zasmarował
Tonął w gnojówce
Znalazł się mądry
I jego sprostował.
Lecz nadal grzebią
Gówna roznoszą
Zamiast posprzątać
To się panoszą.
Czas gówno zebrać
I go wyrzucić
Próbować nowy
Ład tam przywrócić.
© Ewelina Maleta
Foto: E. M.
Patrzę na niebo
Na nim gwiazd wiele
Są obok siebie
Jak przyjaciele
Jedne są dalej
Inne bliziutko
Bliziutko siebie
Jest im przyjemnie
Świecą, migocą
Czasem spadają
Nocy pięknego
Uroku dają.
Świecą na niebie
Gdy spadnie któraś
To jak by zgasła
Dusza człowieka
Tworzą figury
Kształty i wzory
Malują niebo
W złote kolory.
Świecą, migocą
Tylko dla Ciebie
Te gwiazdki złote
Złote na niebie.
© Ewelina Maleta
Piękne myśli
Istota zapisana w historii
Serce wrażliwe
Abstrakcyjna wyobraźnia
Realne życie
Złota dusza.
©Ewelina Maleta
